روزی حلال

قبل از شروع بحث یک نکته مهم اینست که ما چه باور بکنیم یا نکنیم،امر ظهور یه طرفه العینی انجام خواهد شد و ما در خواب خوش خود بسر میبریم عده ای مشغول شهوت قدرت ،عده ای مشغول شهوت ثروت و مال دنیا،عده ای در پی گسترش جاه و جلال و مقام خود ،و عده ای مشغول لهب و لعب  و از هم مهمتر عده زیادی مشغول ریاکاری و دروغگویی برای خلق خدا هستند و بلخره هم مشغول هستند،و وقتی حضرت تشریف می آورند نه فریاد حضرت جبرئیل س را شنیده اند و نه واقعیت ظهور را درک میکنند چون تمام وجودشان را حرام فرا گرفته است وبدلیل تغییر قبله گاهشان از خدای متعال به بتهای ساخته شده  از قبول حقیقت باز مانده اند و نمی توانند تصمیم بگیرند و بنابراین براحتی از حضرت میگذرند و در صفوف سفیانی ها و دجال ها قرار میگیرند ،آنقدر این نکته ظریف است که در هنگام وقایع قبل از ظهور و ظهور مومنین ظاهری چنان برای خودشان بتهایی از هبل ساخته اند که دیگر نیازی به حضرت ندارند چون آنها خدای خود ،امام حسین خود و امام زمان خود را دارند که به اشتباه آنرا واقعی می بینند این آن نکته و سر مهم است که باید بترسیم و به خدا پناه ببریم آنانکه مال مردم را به ناحق خوردند یا به ناحق قضاوت کردند و یا ناحق صاحب جاه و جلال شدند و یا.لذا بالاترین خطر شبه هات و شکیات است که مارا به راه اشتباه میبرد و شیطان هم آنرا زیبا جلوه میدهد و ما خود را به حق می بینیم تا جایی که برای کشتن و نابود کردن بندگان مومن و صالح خدا هیچ ابایی نداریم همانگونه که با معصومین ع کردند و یا اولیای الهی را کشتند و. فتنه ها و ابتلائات آخرامانی متعدد و متنوعی در روایات مورد اشاره قرار گرفته اند که برخی از آنها مربوط به آستانه ظهور و برخی عصر ظهور هستند،و وقتی ما بخواهیم دجال و سفیانی را بهتر درک کنیم نیاز بود تا گروهای الحادی مثل داعش و القاعده و. بیایند تا ما قتل و خونریزی و قساوت قلب اینها و کینه آنها به اهل بیت ع و مومنین واقعی را ببینیم تا باور کنیم که او چه نزاده ای خواهد بود و چه کارهایی خواهد کرد ، بررسی و شناخت این فتنه ها باعث می شود که با نگاهی روشن و آگاهانه از این وقایع مواجه شویم و در دام این فتنه ها گرفتار نشویم، علاوه بر اینکه می-توان دیگران را نیز آگاه نمود تا به طور کلی جامعه  با آمادگی در مقابله با این فته ها، کمترین آسیب ها را متحمل شود. البته در شکل گیری برخی از این فتنه ها؛ مانند فتنه سفیانی اختیار شیعیان نقشی ندارد اما در همه موارد در صورت آگاهی می توان، به گونه ای با آنها مواجه شد که کمترین آسیب را وارد کنند. 

در آخرامان حق و باطل با هم چنان آمیخته میشوند که ما حق را باطل و باطل را حق می بینیم و این از پیچیدگیهای آخرامان ایت که می بایست در امور شده خاک وارد نشویم در  آن زمان همه به باطل میل پیدا کرده اند و تصور میکنند کثرت افراد دلیل بر درستی موضوع است یا برعکس عده ای ثبت را در حق می بینند این در حالی است که نه کثرت نه قلت تطبیق تمام اعمال و گفتار و نیک با امور الهی ملاک خواهد بود.در دادگاه اگر ده هزار نفر بر صداقت شخصی دهند و اعلام نمایند که او آن گناه را مرتکب نشده چون همیشه صادق بوده ملاک نیست چون ۴ شاهد بر دیدن آن گناه از آن شخص به چشم دیده و شنیده اند .آمیزش این دو امر خیلی از افراد را در زمان قبل از ظهور به بیراه میکشد 

1-فتنه های عام

 در روایات به سه دسته فتنه عام اشاره شده است؛ فتنه اعتقادی، فتنه دجال و فتنه اختلاف شیعیان که در ادامه این روایات بررسی می شود؛

1-1-فتنه اعتقادی

 مراد از فتنه اعتقادی آن دسته از فتنه ها و ابتلائات است که به نوعی باعث تضعیف ایمان مؤمنین و حتی تغییرات مکرر از حالت ایمان به کفر و بالعکس می شود و تا زمان ظهور حضرت حجت ادامه می یابد. پس مبنای نامگذاری این قسم از فتنه ها، نامگذاری بر اساس نتیجه است.یعنی شخص صبح با ایمان از منزل خارج و شب با کفر به منزل بر میگردد این ادامه می یابد تا مرگش فرا برسد ،از کنار قبرستان رد میشود و آرزوب مرگ میکند که ای کاش بجای برادر مومن خود در قبر بود و زنده نمی ماند تا این روزها را ببیند.

 روایاتی از طریق منابع شیعی نقل شده است که می توان همین نوع فتنه را از آن برداشت نمود. این روایات بیشتر به فتنه ها و ابتلائاتی اشاره دارد که باعث پاک شدن و جداشدن دین داران واقعی از غیر آنها می شود. این روایات آنقدر اهمیت دارد که در کتاب شریف کافی در ضمن کتاب الحجه» بابی با عنوان باب التمحیص و الامتحان» به خود اختصاص داده است و مرحوم کلینی شش روایت در این باره بیان نموده است. نعمانی نیز باب مستقلی به این امر اختصاص داده و در آن بیست روایت در این باره بیان نموده است. شیخ طوسی نیز حدود ده روایت در این باره بیان نموده است. این اهتمام نشان از توجه ویژه ائمه به این مطلب دارد و اینکه ایشان با بیان روایات متعدد و سفارش به اصحاب برای نشر این روایات قصد داشته اند شیعیان را از ظهور فتنه های مختلف اعتقادی مطلع نمایند، فتنه هایی که گریبانگیر همه آنها می شود و هیچ کس چه ایمان قوی داشته باشد و چه ضعیف از آنها در امان نخواهد بود تا شیعیان با آمادگی و آگاهی با این فتنه ها برخورد نمایند. در ادامه چند مورد از این روایات بیان می-شود  ابراهیم بن هلال گفت: به امام رضا( علیه السّلام) عرض کردم: فدایت شوم پدرم به انتظار این کار مرد، و من نیز بسنّی رسیده ام که می بینی، بمیرم و از چیزی خبرم ندهی؟ فرمود: ای ابا اسحاق، تو نیز شتاب می کنی؟ عرض کردم: آری به خدا قسم شتابزده هستم و چرا نباشم و می بینی که سنّم به کجا رسیده است. فرمود: به خدا قسم ای ابو اسحاق این کار نمی شود تا آنکه تمیز یابید و پاک شوید و تا آنکه نماند از شما مگر اندکی سپس کف دست خود را (به علامت زیر و رو شدن) برگرداند. تعبیر مَاتَ أَبِی عَلَی هَذَا الْأَمْرِ.» اشاره به امر ظهور دارد. سؤال امام أَنْتَ تَعْجَلُ» هم قرینه بر این است که ابراهیم بن هلال منتظر ظهور بوده است و نگران این بوده است که عمرش تمام شود و ظهور را درک نکند. امام در جواب او به فتنه هایی که باعث پاک شدن و جدا شدن شیعیان می شود، اشاره می کند و با تعبیر حَتَّی لَا یبْقَی مِنْکمْ إِلَّا الْأَقَلُّ» به غایت این امر اشاره می-کند و گویا نظر ایشان این است که به ابا اسحاق بفهماند هرگاه این فتنه ها شکل گرفت و در نهایت عده کمی ایمانشان حفظ شد، ظهور محقق می شود. پس تحقق ظهور متوقف بر بروز این فتنه هاست. بنابراین این روایت فتنه های عام که در زمان غیبت شکل می گیرد و تا زمان ظهور ادامه می یابد، بیان می کند.  جابر جعفی گفته است: به محضر مبارک امام باقر( علیه السّلام) عرض کردم: فرج شما اهل بیت علیهم السّلام چه زمانی خواهد بود؟ حضرت فرمودند: هیهات، هیهات! فرج واقع نخواهد شد؛ مگر بعد از آن که شما غربال شوید، بعد [دوباره ] غربال شوید، بعد [بار سوم ] غربال شوید- این جمله را سه مرتبه تکرار کردند- تا این که خداوند کدورت ها را از بین برده، صفا و پاکی باقی بماند.

 در این روایت تصریح شده است که فرج محقق نمی شود مگر اینکه غربال انجام شود و ناخالصی ها از بین برود. از این روایت نیز این نکته به دست می آید که در زمان غیبت فتنه-هایی بر شیعیان وارد می شود که باعث غربال شدن آنها می شود و پس از اینکه مؤمنان واقعی باقی ماندند، فرج محقق می شود؛ یعنی تحقق فرج متوقف بر بروز این فتنه ها و باقی ماندن پاکان واقعی است. 

امام رضا( علیه السّلام) فرمود: به خدا قسم آنچه که چشم به راه آن دارید انجام نپذیرد تا آنکه پاک شوید و تمیز یابید و تا آنکه نماند از شما مگر کمتر و باز کمتر». تعبیر لَا یُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیهِ أَعْینَکمْ» اشاره به ظهور دارد و همان توضیحات مربوط به دو روایت قبلی از این روایت نیز قابل برداشت است. روایات دیگری نیز وجود دارد که در آنها نامی از ظهور نیامده، اما به تمحیص و تغییرات مکرر در دین اشاره نموده است. با توجه به وحدت مضمونی این روایات با روایات پیش-گفته می توان آنها را نیز در زمره روایات این بخش در نظر گرفت. در ادامه یک مورد از این روایات بیان می شود.

 امام باقر( علیه السّلام) فرمود: ای شیعه آل محمّد حتما باید پاک شوید همچون سرمه که در چشم پاک می شود که آدمی داخل شدن سرمه را بچشمش می فهمد ولی نمی فهمد کی از چشم او بیرون می رود و این چنین خواهد شد که مردی صبح کند در حالی که بر جادّه امامت ما است و شب می کند در حالی که از راه بدر شده است و شب می کند در حالی که بر جادّه امر ما است و صبح می کند در حالی که از راه بدر شده است.

 از مثال سرمه و اینکه انسان نمی فهمد که از چشم بیرون می آید، به دست می آید که این فتنه ها ویژگی خاصی دارند به گونه ای که گمراه کنندگی آنها روشن نیست حتی برای اهل ایمان و شیطان به گونه ای این فتنه ها را می آراید که بسیاری از شیعیان بدون اینکه متوجه شوند ایمان خود را از دست می دهند.

 مجموع این روایات نشان می دهد که تا قبل از ظهور حضرت حجت، فتنه های اعتقادی فراوانی به شیعه می رسد که باعث می شود بسیاری از اعتقادات خود برگردند، البته برخی مجددا حالت ایمانی خود را بازمی یابند، اما بسیاری بر همان حالت می مانند تا ظهور محقق شود. پس این فتنه ها مربوط به عصر غیبت هستند اما تا عصر ظهور ادامه می یابند. بزرگانی همچون نعمانی همه این روایات را ذیل باب تمحیص شیعه بیان نمود  ه و کلینی نیز این روایات را در بابی بعد از باب عدم جواز توقیت آورده است که نشان می دهد، آنها نیز همه این روایات را هرچند در برخی تصریح به ظرف زمانی آنها نشده مربوط به دوران غیبت تا ظهور می دانسته اند.

2-1-فتنه دجال

منابع اولیه روایات شیعی به صورت مختصر به دجال اشاره نموده اند، در حالی که این بحث بخش عمده ای از روایات آخرامانی در منابع اهل سنت را به خود اختصاص داده است. در روایات شیعی تا آنجا که نگارنده جستجو نمود، واژه فتنه در کنار نام دجال بیان نشده است. فقط در کتاب ثواب الاعمال در ضمن دعایی از امام باقر( علیه السلام) به خداوند متعال از شر فتنه دجال پناه برده شده است. متن دعا چنین است: عَنْ عَمْرِو بْنِ ثَابِتٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: مَنْ قَرَأَ وَ أَکثَرَ مِنْ قِرَاءَةِ الْقَارِعَةِ آمَنَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ فِتْنَةِ الدَّجَّالِ أَنْ یؤْمِنَ بِهِ وَ مِنْ فَیحِ جَهَنَّمَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ؛ امام باقر( علیه السلام) فرمود: کسی که زیاد سوره قارعه را بخواند، خداوند عز و جل از فتنه دجال؛ به اینکه به او ایمان بیاورد، حفظ می کند و[ نیز] از چرک و خون دوزخ مصون بدارد.» با این وجود، علمای شیعی در کتب خود تعبیر فتنه دجال» را زیاد به کار برده اند. البته در روایات اهل سنت تعبیر فتنه دجال» وجود دارد. برخی روایات موجود در منابع شیعی بدین قرار است: 

امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: پیغمبر (ص) فرمود: ده علامت است که پیش از قیامت باید پدید آید: سفیانی، دجال، دخان، دابة الارض، قیام قائم، طلوع آفتاب از مغرب، فرود آمدن عیسی از آسمان، فرو رفتن زمین در شرق؛ فرو رفتن زمین در جزیرة العرب و آتشی که در قلب شهر عدن بیرون می آید و مردم را به م سوق می دهد. 

 بِه؛ رسول خدا (ص) فرمود هر که ما خاندان را دشمن دارد خدا روز قیامت او را یهودی محشور کند عرض شد یا رسول اللَّه و اگر چه شهادتین گوید؟ فرمود آری باین دو کلمه خونش را حفظ کرده و از ادای جزیه بخواری معاف شده سپس فرمود هر که ما خاندان را دشمن دارد خدا او را یهودی محشور کند عرض شد چگونه یا رسول اللَّه؟ فرمود اگر دجال را دریابد به او ایمان آرد.

این روایت ظهور دارد که فتنه دجال فتنه ای اعتقادی است؛ زیرا اولا پیامبر طرفدارانش را در زمره یک دین برمی شمارد، دینی که از نظر اسلام پیروانش دچار انحراف عقیدتی شده اند یعنی دین یهود و در قرآن هم در آیات مختلف به انحرافات عقیدتی پیروان این دین اشاره شده است. ثانیا تعبیر آمَنَ بِه» نشان می دهد که مسأله اصلی در مورد دجال بحث ایمان است و او ایمان مسلمانان را هدف قرار می دهد. 

 شیخ احمد بن فهد حلی در کتاب المهذب» و غیر آن به سندهای خود از معلی بن خنیس از حضرت صادق( علیه السّلام) روایت کرده که فرمود: نوروز روزی است که قائم ما اهل بیت و صاحبان امر ولایت، در آن روز ظاهر می شود و خداوند او را بر دجال پیروز می گرداند، و او را در مزبله کوفه به دار می آویزد.

در این روایت از طرفی به روز ظهور اشاره شده و از طرف دیگر در ادامه تعبیر فَیصْلِبُهُ عَلَی کنَاسَةِ الْکوفَةِ» آمده است. با توجه به این قرائن از این روایت به دست می آید که دجال توسط امام زمان از بین می رود، پس فتنه دجال تا زمان ظهور ادامه دارد و بعد از ظهور ریشه کن می شود. این روایت و روایاتی که از طرق اهل سنت نقل شده بیشتر ظهور در این دارد که فتنه دجال یک فتنه اعتقادی است، اما از آنجایی که در کنار این نوع فتنه، با ظهور دجال ابتلائات مختلفی به مردم می رسد و از طرف دیگر هم در روایات و هم در کلمات علما به صورت مستقل به دجال پرداخته شده و به خاطر اهمیت موضوع، این فتنه به صورت مستقل بیان شده است. کلام مرحوم محدث نوری در تبیین بحث دجال هم مؤید همین معناست: و حکمت بقای دجّال که در وجودش جز فتنه و فساد چیزی نیست، ابتلا و امتحان خداوندی است مر خلایق را، تا ظاهر شود مطیع ایشان از عاصی و محسن از مسی ء و مصلح از مفسد.»

3-1-فتنه اختلاف در شیعیان

برخی روایات از وجود اختلاف میان شیعه تا ظهور حضرت حجت( عج الله تعالی فرجه الشریف) خبر می دهد. از ظاهر این روایات به دست می آید که این اختلاف شدید و نوعی آزمایش برای مؤمنین است. در ادامه برخی روایات مربوط به این فتنه بیان می شود:  عمیره دختر نفیل گفت: شنیدم حسین بن علی (علیهما السّلام) می فرمود: کاری که شما به انتظارش هستید نخواهد شد تا آنکه شما از یک دیگر بیزاری جوئید و یکی بر رخ دیگری آب دهن بیندازد و بعضی گواهی بر کفر دیگری دهد و یکی آن دیگر را لعن کند. عرض کردم: در چنین دوران خیری وجود ندارد؟ حسین علیه السّلام فرمود: همه خیر در آن روزگار است که قائم ما قیام می کند و همه اینها را از میان برمی دارد.» تعبیرلَا یُ الْأَمْرُ الَّذِی تَنْتَظِرُونَهُ حَتَّی یبْرَأَ بَعْضُکمْ مِنْ بَعْضٍ.» و.فی ذَلِک اَّمَانِ یقُومُ قَائِمُنَا وَ یدْفَعُ ذَلِک کلَّهُ» ظهور در این دارد که این فتنه در زمان غیبت شکل می گیرد و تا زمان ظهور ادامه می یابد و پس از ظهور توسط امام زمان از میان می رود.

 نکته جالب این روایت این است که چنین دوران پرآشوبی همه خیر دانسته شده است. البته در این روایت و نظایر آن در مورد چرایی این اختلافات شدید نکته ای بیان نشده است.  امام صادق( علیه السّلام) فرمود: این کار نخواهد شد تا آنگاه که بعضی از شما بر رخ بعضی دیگر تف کند، و تا آنگاه که بعضی از شما بعضی دیگر را لعن کند، و تا آنگاه که بعضی از شما بعضی دیگر را دروغگویان و دروغ پردازان بنامند.

 از مالک بن ضمره روایت شده که گفت: امیر المؤمنین( علیه السّلام) فرمود: ای مالک ابن ضمره چگونه خواهی بود وقتی که شیعیان این چنین اختلاف کنند- و انگشتان خویش را در هم نموده بعضی را در میان بعضی دیگر فرو برد- پس عرض کردم: ای امیر المؤمنین در چنان حال اثری از خیر نخواهد بود، آن حضرت فرمود: تمامی خیر در آن هنگام است. ای مالک بن ضمره! بدان هنگام قائم ما به پا خواهد خاست و هفتاد مرد را که بر خدا و رسول او صلّی اللَّه علیه و آله دروغ می بندند پیش می کشد (فرا می خواند) و آنان را می کشد سپس خداوند ایشان را جملگی بر امری واحد گرد می آورد (متّفق می سازد). صاحب کتاب عصر الظهور درباره این روایت می نویسد: و تذکر الروایة. أنه یقتل سبعین رجلا هم أصل الفتنة و الإختلاف داخل الشیعة، و یبدو أنهم من علماء السوء المضلین و اعماء المنافقین؛ روایت بیان می کند که.هفتاد نفر که ریشه فتنه و اختلاف داخل شیعه هستند کشته می شوند و از آن روشن می شود که آنها علمای سوء گمراه کننده و حاکمان منافق هستند.» دروغ بستن به خدا و پیامبرش مربوط به بدعت در دین است و کسی میتواند بدعت وارد در دین نماید که خود عالم به دین باشد یا قدرت داشته باشد که علمای منحرف را به کار گیرد، پس از عبارت یکذِبُونَ عَلَی اللَّهِ وَ عَلَی رَسُولِهِ » آنچه این نویسنده برداشت نموده قابل استفاده است. در روایتی اختلاف مربوط به همه مردم و نه فقط شیعیان دانسته شده است. متن این روایت چنین است: ابو حمزه ثمالی گفت که شنیدم که امام باقر( علیه السّلام) می فرمود:. قائم قیام نمی کند مگر در دوره ترس و وحشت، و زمین لرزه ها و گرفتاری و بلائی که گریبانگیر مردم می گردد و پیش از این وقایع، طاعون شیوع می یابد و دوره ای که در میان عرب شمشیری برّان و بین مردم اختلافی سخت و پراکندگی و چنددستگی در دینشان پدیده آمده باشد.»

 می توان روایات قبلی را مقید اطلاق این روایت دانست؛ یعنی مراد از این روایت هم همان اختلاف میان شیعه است و با حمل مطلق با مقید میان مدلول این روایت با روایات قبلی جمع نمود. همچنین می توان گفت دو نوع اختلاف وجود دارد یکی اختلاف میان شیعیان که از منظر روایات دارای اهمیت بیشتری است و در روایات بیشتری مورد اشاره قرار گرفته و دیگر اختلاف میان همه مردم که در این روایت اشاره شده است.

 در این روایات به صراحت بروز این اختلافات تا زمان ظهور دانسته شده است و حتی در برخی روایات آمده بود که این اختلافات به دست حضرت و پس از ظهور ایشان حل و فصل خواهد شد.

2-فتنه های خاص

 همانگونه که ابتدای مقاله بیان شد، فتنه هایی وجود دارد که در آستانه ظهور آغاز می شود و بعد از ظهور ادامه می یابد و در نهایت به دست حضرت حجت از بین می رود.

2-1-فتنه جنگ ها و خرابی های سفیانی

 یکی از فتنه های مهم که در روایات متعدد بیان شده است، بحث جنگها و خرابیهایی است که توسط لشکر سفیانی انجام می شود. البته در مورد سفیانی تحقیقات مفصلی انجام یافته و بنای این تحقیق ورود به مباحث مختلف آن نیست. اما چند نکته در مورد او وجود دارد؛ اول اینکه قیام سفیانی از علایم حتمی به شمار می آید که حتما به وقوع می پیوندد. روایات متعددی به این امر اذعان نموده اند. از جمله می توان به روایت زیر اشاره نمود:  امام صادق( علیه السلام) فرمود سفیانی از امور قطعی است و خروجش در ماه رجب است.

نکته دوم این است که قیام سفیانی بسیار نزدیک به ظهور است و فتنه هایی که او به وجود می آورد در آستانه ظهور شکل می گیرد و پس از ظهور هم ادامه می یابد. به عنوان نمونه به یک روایت در این باره اشاره می شود: از امام باقر( علیه السلام) نقل شده است که فرمودند:  آن چه انتظارش را می کشید، رخ نخواهد داد تا این که سفیانی بر منبر خطبه بخواند. وقتی چنین شد قائم آل محمد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم از سمت حجاز با شتاب به سوی شما می آید.

نکته سوم در مورد سفیانی همان فتنه هایی است که به خاطر قیام وی شکل می گیرد. این فتنه ها بیشتر مربوط به خرابیها و جنگهای وی است. در اینجا تنها به ذکر دو روایت از منابع شیعی در این مورد بیان می شود:

جابر بن یزید جعفی گوید: امام باقر علیه السّلام فرمود: ای جابر، بر زمین بنشین (خانه نشین باش) و دست و پائی نجنبان (فعّالیتی نکن) تا نشانه هائی را که برایت یاد می کنم ببینی چنانچه بدان برسی: نخستین آنها اختلاف بنی عبّاس است و من در تو نمی بینم که آن را دریابی ولی پس از من آن را از من روایت کن، و آواز دهنده ای از آسمان ندا کند و شما را آوازی از جانب دمشق به فتح برسد، و قریه ای از آبادیهای شام به نام جابیه فرورود، بخشی از قسمت راست مسجد دمشق فرو ریزد، و گروهی مارقه (که شورشیانی گمراه و بدعتگزار و گول خورده) از ناحیه ترک خروج کنند، و اغتشاش و بی قانونی روم به دنبال آن باشد، و طایفه ترک روی آورند تا آنکه در جزیره فرود آیند، و نیز شورشیان از روم روی آورند تا در رمله فرود آیند، پس در آن سال ای جابر در هر سرزمینی از ناحیه مغرب اختلاف فراوانی پدید آید، پس نخستین سرزمینی که ویران می شود سرزمین شام باشد، سپس در آن هنگام اختلاف آنان بر سه پرچم باشد: پرچم أصهب و پرچم أبقع و پرچم سفیانی، پس سفیانی با ابقع برخورد کند و به جنگ پردازند، و سفیانی او و هر کس را که از او پیروی می کند خواهد کشت، سپس أصهب را می کشد، و بعد دیگر همّتی به کار نخواهد بست مگر روی آوردن به سوی عراق، و سپاهیانش به قرقیسیا گذر کنند و در آنجا به جنگ پردازند و صد هزار تن از ستمکاران در آنجا کشته شوند، و سفیانی سپاهی به کوفه گسیل دارد که هفتاد هزار نفر شمار ایشان باشد پس ایشان مردم کوفه را بکشند و به دار آویزند و اسیر کنند، در کشاکشی این چنین که بر ایشان واقع شده، ناگاه پرچمهائی از جانب خراسان پدیدار شود و پرچمداران منزلها را با سرعت بسیار بپیمایند و با آنان چند تن از اصحاب قائم همراه باشند سپس مردی از موالی (غیر بومی) اهل کوفه با جمعی ناتوان خروج کند، فرمانده سپاه سفیان میان حیره و کوفه او را به قتل رساند و سفیانی گروهی را به مدینه روانه کند و مهدی از آنجا به مکه رهسپار شود و خبر به فرمانده سپاه سفیانی رسد که مهدی به جانب مکه بیرون شده است، پس او لشکری از پی او روانه کند ولی او را نیابد تا اینکه مهدی با حالت ترس و نگرانی بدان سنّت که موسی بن عمران داشت داخل مکه شود. آن حضرت فرمود: فرمانده سپاه سفیانی در صحرا فرود می آید، پس آواز دهنده ای از آسمان ندا می کند که ای دشت، آن قوم را نابود ساز» پس دشت نیز ایشان را به درون خود می برد و هیچ یک از آنان نجات نمی یابد مگر سه نفر که خداوند رویشان را به پشت آنان بر می گرداند و ایشان از قبیله کلب هستند.  عمر بن یزید گوید: امام صادق علیه السّلام به من فرمود: [به درستیکه تو اگر سفیانی را ببینی، همانا خواهی دید:] سفیانی خبیث ترین مردم و کبود و سرخ و ارزق است، می گوید: خدایا خون من، خون من سپس می گوید: آتش! و از خباثتش آن است که کنیزی را که از او صاحب فرزند است زنده زنده در گور می کند از ترس آنکه مبادا مکانش را نشان بدهد.

 از مجموع روایات مربوط به سفیانی به دست می آید که فتنه او که باعث جنگ ها و خرابی ها و خونریزی های فراوان می شود، از فتنه های نزدیک به ظهور و در آستانه ظهور است که پس از ظهور حضرت حجت به دست خود ایشان از بین می رود.

2-2-فتنه صیحه شیطانی

 در برخی روایات آمده است که قبل از ظهور حضرت صیحه هایی از آسمان به گوش مردم می-رسد، که یکی از آن صداها مربوط به شیطان است تا مردم را دچار شک و فتنه نماید. یکی از این روایات را نعمانی نقل نموده است. متن روایت وی چنین است:

 ابو بصیر از امام باقر( علیه السّلام) روایت کرده که آن حضرت فرمود: هنگامی که آتشی را شبیه هردی- رنگ زرد و سرخ- بسیار بزرگ مشاهده کردید که از [جانب ] مشرق سه روز یا هفته ای سر زده است، پس چشم به راه فرج آل محمّد علیهم السّلام داشته باشید ان شاء اللَّه عزّ و جلّ که خداوند عزیز و حکیم است، سپس فرمود: آن صیحه جز در ماه رمضان بر نخواهد خاست [زیرا ماه رمضان ] ماه خدا است، [و آن صیحه که در آن است ] همان آوای بس بلند جبرئیل علیه السّلام بدین مردمان است، بعد فرمود: نداکننده ای از آسمان به نام حضرت قائم علیه السّلام ندا سر می دهد و هر که در مشرق و مغرب است می شنود، هیچ خفته ای نمی ماند مگر اینکه بیدار می گردد، و هیچ ایستاده ای نمی ماند مگر اینکه می نشیند، و هیچ نشسته ای نمی ماند مگر اینکه از وحشت آن صدا بر دو پای خویش بر می خیزد، پس خداوند هر که را بدان آوا عبرت پذیرد و پاسخ گوید مورد رحمت قرار دهد که آن صدای نخستین آوای جبرئیل روح الأمین علیه السّلام است. سپس فرمود: آن صدا در ماه رمضان در شب بیست و سوم است، پس در آن تردید نکنید، بشنوید و اطاعت کنید، و در پایان روز آواز ابلیس ملعون است که ندا در می دهد: بدانید که فلانی مظلومانه کشته شد، برای اینکه مردم را دچار شک و گرفتاری سازد. پس بسی افراد شک کننده سرگردان در آن روز (پدید آیند) که در آتش سرازیر خواهند شد، پس اگر در ماه رمضان آوائی شنیدید در آن تردید نکنید که صدای جبرئیل است، و نشانه آن این است که او به نام قائم و اسم پدرش ندا سر می دهد تا آنجا که دوشیزه در پس پرده خویش آن را بشنود و پدر و برادر خود را بر خروج برانگیزد. و آن حضرت فرمود: ناگزیر و بدون شک قبل از خروج قائم علیه السّلام این دو صدا برخواهد خاست: صدائی از آسمان و آن آوای جبرئیل است، [به نام صاحب این امر و نام پدرش ]، و صدای دومین از زمین بر می خیزد، و آن آوای ابلیس لعین است که ندا می کند به نام فلانی که او مظلومانه کشته شد، و مرادش از آن ایجاد فتنه است، پس صدای نخستین را پیروی کنید و بپرهیزید از صدای دوم که بدان دچار گرفتاری شوید. و فرمود: قائم علیه السّلام قیام نمی کند مگر در حال ترس سخت مردم و زله ها و گرفتاری و بلائی که مردم را فرا می گیرد و پیش از آن طاعون و شمشیری برنده در میان عرب و اختلاف سخت بین مردم، و پراکندگی در دینشان، و پیدایش دگرگونی در وضعشان تا جایی که آرزوکننده از شدّت آنچه از هاری مردم و دریدن پاره ای پاره دیگر را که مشاهده می کند، شبانه روز آرزوی موت می نماید، و خروج آن حضرت به هنگامی که خروج می کند همزمان با یأس و ناامیدی مردم از دیدن فرج است، پس خوشا به حال آن کس که او را در می یابد و از یاوران اوست، وای و وای به تمامی بر آن کس که با او دشمنی ورزد و مخالفت کند و از فرمان او روی گرداند و از دشمنان او باشد.

در مورد روایت فوق چند مطلب قابل اشاره است:

1.همانگونه که در متن روایت هم به آن اشاره شده است: سپس فرمود: آن صدا در ماه رمضان در شب بیست و سوم است.خروج برانگیزد.» خداوند متعال با بیان روشن و نیکو، قبل وقوع این فتنه موجبات پیشگیری و عدم مفتون شدن مؤمنان را فراهم نموده اند و کسانی در این فتنه گرفتار می شوند که نسبت به سخنان اهل البیت( علیهم السلام) یا ایمان ندارند و یا شک کننده و سرگردان هستند.

 شاید با وجود رحمت و حکمت الهی، این امر (تمهید زمینه های عدم مفتون شدن به فتنه از جانب خداوند) را بتوان به همه فتنه های آخرامان تسری داد و نتیجه گرفت:

الف- در همه فتنه ها دو عامل وجود دارد:

1.عامل بیرونی که خود فتنه و وجود خارجی آن است.

2.عامل درونی که در حقیقت نقاط ضعف و منافذ روحی، اخلاقی، ایمانی، تربیتی و. فرد یا جامعه مفتون و فتنه زده می باشد.

ب- چون قبل از فتنه ابلاغ و بیان به درستی انجام شده؛ عاقبت رویگردانان از آیات و روشنگریها و ابتلائات آنان، سخت و کوبنده خواهد بود. پس صدای نخستین را پیروی کنید و بپرهیزید از صدای دوم که بدان دچار گرفتاری شوید» حال یا توسط بدخواهان و یا توسط سپاهیان خیر و صلاح هنگامی که آن حضرت خروج کند با أمری نوین. . تحت تأثیر قرار نمی دهد.»

2.و خروج آن حضرت به هنگامی که خروج می کند همزمان با یأس و ناامیدی مردم از دیدن فرج است.» فرج در هنگام اوج نا امیدی» که در قرآن کریم نیز به آن پرداخته شده است؛ ظاهرا از حقایقی است که در برخی از ابتلائات با آن مواجه هستیم. از این حقیقت شاید بتوان این استفاده را کرد که در زمان وقوع سخت ترین مراحل انواع فتنه ها، ابتلائات و ناملایمت ها نباید ناامید و تسلیم اراده فتنه گران غیر الهی شد. روایت دیگری در این باب آمده است: معلّی بن خنیس از امام صادق علیه السّلام روایت کند که فرمود: ندای جبرئیل از آسمان و ندای ابلیس از زمین، و بر شماست که از ندای اوّل پیروی کنید و نه ندای اخیر که به فتنه درافتید.»

نتیجه گیری

1- در همه فتنه ها دو عامل وجود دارد:

الف) عامل بیرونی که خود فتنه است و وجود خارجی آن که هر چیزی از عامل انسانی گرفته تا عامل مادی می تواند باشد .

ب) عامل درونی که در حقیقت نقاط ضعف و منافذ روحی، اخلاقی، ایمانی، تربیتی و. فرد یا جامعه مفتون و فتنه زده می باشد. با توجه به این امر باید هرچه بیشتر نسبت به فتنه های عصر ظهور هوشیار و آگاه بود که دست کم بتوان نسبت به عامل دوم خود و جامعه را واکسینه نمود.

2-با توجه به اهمیت موضوع ولی متأسفانه در این باره کمتر کار شده است و بررس

معنای تمثل روح در داستان حضرت مریم( علیه السلام ) چیست؟

اگر منتظر واقعی ظهور هستید این مقاله را بخوانید.(وقتی که همه خواب بودیم )

فیلم جدید داستان ازدواج Marriage Story

منظور از برکات در قرآن کریم چیست و از نظر عرفان به چه معنی می باشد ؟

تشرف به محضر امام زمان عج توسط شیخ حسن بن مثله جمکرانی

فتنه ,ظهور ,روایات ,روایت ,فرمود ,ای ,است که ,که در ,می شود ,علیه السّلام ,این فتنه ,علیه السّلام فرمود ,علیه السّلام روایت ,اخلاقی، ایمانی، تربیتی ,روحی، اخلاقی، ایمانی،

مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

ایل بزرگ بهمئی خاطرات يک ذهن تنها بانکداری ایرانی tldarayaneh متربی پروری ایده های کدبانو ContentPublic خوش آشپز novinipcm لاوی ها | دانلود آهنگ، دانلودرمان، اس ام اس